Dit is het verhaal van Esther, een vrouw vol energie en 52 jaar jong, die plotseling gekluisterd aan de bank zat met allerlei vervelende klachten. Haar leven, voorheen gevuld met levendige sociale activiteiten en een liefdevol gezin, nam een onverwachte wending na haar vaccinatie tegen COVID-19 in februari 2021. Als toegewijde gehandicaptenbegeleidster had ze het vaccin genomen om de kwetsbare mensen in haar omgeving te beschermen. Ze vertrouwde erop – mede door haar eerdere ervaring met wel vijftien verschillende vaccins tijdens haar werk bij de marine – dat het wel goed zat.
Vrijwel direct na de het COVID-19-vaccin begonnen er problemen op te treden: een aanhoudende helse hoofdpijn gevolgd door verzuring en tintelingen in haar benen. “Na een paar dagen erge steken en een soort krakende geluiden in mijn hoofd, begonnen mijn benen en de vermoeidheid. Als ik de trap op liep waren mijn benen al verzuurd, daarna stijf en pijnlijk. Ik kon steeds minder. Minder ver lopen, minder klusjes doen in huis, en was veel sneller vermoeid.” vertelde ze.
Pech of toeval?
Aanvankelijk probeerde ze antwoorden te vinden, maar via medische hulp botste ze op onbegrip. Haar symptomen werden afgedaan als mogelijk overwerktheid of overgangsverschijnselen. Na diverse onderzoeken was het advies dan ook ‘maar even rustig aan te doen.’ Ze bleef dus ook – met aangepaste werkzaamheden – doorwerken.
“Ik had toen nog niet in de gaten dat mijn klachten door het corona vaccin kwamen. Wel wat twijfels, maar ja, niemand had iets vergelijkbaars met zenuwpijn of tintelingen en er was bovendien weinig tot niets bekend over bijwerkingen. Brainfog was zo’n beetje het enige wat erkend werd voor Long COVID gevallen.” Op 6 oktober 2021 nam Esther haar tweede COVID-19-vaccin. Haar klachten verergerde en ze kon steeds minder lang op haar benen staan. “Ik voelde mijn benen als spaghetti, had spierspasmes, een trillende linkerarm en vreselijke pijn rond mijn hart. Ik kon niet eens comfortabel zitten of liggen.” Esther werd in het ziekenhuis behandeld voor een ontstoken hartzakje, maar een week later zat ze weer thuis met het advies ‘rustig aan te doen.’ Zowel haar fysieke als cognitieve gezondheid verslechterde gestaag en ze werd geconfronteerd met spraakvertraging, hartproblemen en verlammende pijn.
Long COVID?
De oorzaak van al deze problemen en hoe ze behandeld moest worden, bleven onduidelijk. Diverse onderzoeken werden weer in gang gezet, maar helaas zonder resultaat. In februari 2022 zakte Esther volledig in elkaar. Ze is toen een Long COVID traject ingegaan wat zo’n zeven maande duurde. De impact op haar dagelijks leven was verwoestend. Esther moest haar werk aanpassen, sociale activiteiten opgeven en worstelde met cognitieve uitdagingen. Medische professionals waren sceptisch over haar klachten, waardoor ze zich niet serieus genomen voelde. Haar energie werd volledig opgebruikt door zelfs de simpelste taken, en ze moest leren omgaan met haar veranderende persoonlijkheid en beperkingen. De ergotherapeut van haar Long COVID traject merkte op dat Esthers klachten en herstel afweken van Long COVID patiënten en kon haar niet meer verder helpen. Zij heeft Esther toen doorverwezen naar een neuroloog, om dit verder te onderzoeken.
Onderzoek en behandelingen
Deze zoektocht naar hulp werd een labyrint van medische afspraken, onderzoeken en behandelingen. Op basis van een QEEG-scan (een soort energiemap van je hersenen), werd geconcludeerd dat gedeeltes van Esthers hersenen niet actief deelnamen of goed functioneerden. De neuroloog uit het VieCuri voerde onder andere een EEG-Scan en MRI-scan uit. Uit de EEG-scan werd duidelijk dat er sprake was van hersenvertragingen, echter wisten ze niet goed wat ze met deze uitslagen verder moesten. De MRI-scan liet witte vlekken zien die ook niet verklaarbaar waren, maar dat werd geschoven onder de noemer ‘kan wel bij de leeftijd horen’. De neuroloog verwees Esther door en ze kwam uiteindelijk uit bij een andere neuroloog in het AMC voor verder onderzoek. Daar werden de functionele tremors in haar benen bevestigd, en kreeg ze bewijs dat ze een chronologische neurologische aandoening had. Haar aandoeningen werden toen geplaatst onder de noemer FNS. In de tussentijd probeerde Esther nog allerlei manieren om te herstellen. Accupunctuur en een orthomoleculair specialist gaven wat verlichting, maar te weinig resultaat. Daaropvolgend is Esther nog gaan revalideren bij CogniMove en werd ze via daar weer doorverwezen naar de neuro optometrist. Hij onderzocht de samenwerking van haar ogen en hersenen en bevestigde dat Esthers neurotransmitters niet goed werk leveren, waardoor er een vertraging plaatsvindt van de hersenen naar de ogen. Inmiddels hebben diverse onderzoeken duidelijk laten zien dat dit geen psychisch probleem is, maar van neurologische aard. Echter wordt er niks door de medische specialisten aan elkaar gelinkt of kan dit op papier gezet worden. Dit maakt de toekomst voor Esther erg onzeker. “Ik word steeds als een uitzondering gezien. Word nergens serieus genomen. Het woord vaccinatieschade durf ik al niet meer te zeggen voordat ik ergens kom, want dan zijn ze vaak al sceptisch. Inmiddels ben ik wel 10.000 euro verder wat niet wordt vergoed.”
Vaccinatieschade
Is er sprake van vaccinatieschade? Een woord wat niet zomaar in de mond genomen kan worden. Want bestaat vaccinatieschade wel? Of betreft het toch Long COVID of heeft het helemaal niets met beide te maken? “Ik twijfel er niet meer over. Mijn klachten zijn van neurologische aard en ik heb vaccinatieschade. Ik ben al 2,5 jaar bezig met bewijzen zoeken dat het niet goed gaat in mijn hoofd, en zo nog duizenden andere lotgenoten. Ik ben constant overprikkeld en mega moe. Daarnaast heb ik nog steeds tintelingen, verzuringen, verkrampingen, en verstijvingen in mijn benen. Ik kan niet langer dan 5 minuten meer stilstaan, dan krijg ik tremors en spiertrekkingen. Ik moet dus zittend koken op een kruk. Zie je het al voor je? Als ik opsta ‘s ochtends lijkt het ook alsof ik een vreselijke kater heb en mijn evenwicht en coördinatie zijn slecht. Mijn kortetermijngeheugen is ook verslechterd.” Tijdens de revalidatie bij CogniMove kwam ze er onder meer achter dat haar hersenen te veel energie verbruiken. En die energie heeft het lichaam niet. “Twee keer tien minuten multitasken kostte mijn hersenen 300 calorieën. Ze hebben mij uitgelegd dat mijn hersenen de verbindingen kwijt zijn, en er nieuwe verbindingen gelegd moeten worden. Dat is te vergelijken met dat je alles opnieuw moet leren. Dit kost dus ontzettend veel energie.”
Leven met vaccinatieschade
Esther is inmiddels 80%-100% afgekeurd omdat ze niet in staat is om te functioneren. Haar toekomstperspectief is een mix van acceptatie en vastberadenheid. Ze leeft van dag tot dag, accepteert haar huidige situatie, maar blijft streven naar herstel. Haar leven is veranderd. Haar persoonlijkheid is veranderd. Ze kan niet meer spontaan een roadtrip maken of een gezellig avondje uit. Ik heb Esther leren kennen als een optimistische vrouw en strijder. Maar als ik haar vraag hoe ze haarzelf nu écht voelt, vertelt ze: “Hoe ik mij voel? Ik ben kapot, heb er geen woorden meer voor en zie het soms niet meer zitten. Er zijn zelfs dagen dat ik niet meer kan lopen of mijn ogen niet kan openhouden om de informatie te verwerken. Ik wil rust, om te revalideren. Dat mijn probleem, en die van duizenden anderen, erkent wordt en er een oplossing komt voor ons.”
Productonderzoek Apexx01
In september 2023 was de laatste Apexx01 formule goedgekeurd, en wilden we nog een producttest uitvoeren voordat we het toegankelijk zouden maken voor iedereen. Omdat Apexx01 focust op de activering en ondersteuning van de mitochondriën, besloten we ook een testgroep van ‘ongezonde’ danwel ‘vermoeide’ participanten toe te voegen. Esther was er hier één van. “Toen ik door een lotgenoot gevraagd werd om mee te doen met het testen van Apexx01 was ik gelijk enthousiast. Ik had al goede verhalen gehoord over het werk van orthomoleculair huisarts Rob Elens. Supplementen hebben daarbij nog nooit iets ontstoord of slechter gemaakt dus ik vond het zeker de moeite waard om te proberen.”
Vaccinatieschade & mitochondriën
De waardes van de baseline urinetest lieten zien dat de functie van Esthers mitochondriën laag waren. Na drie weken begon Esther zelf vooral verschil te merken. “Ik stond minder moe op, overdag had ik iets meer uithoudingsvermogen en eindelijk wat meer energie.” Na de tweede urinetest (na 4 weken Apexx01 gebruik) liet Esther haar urine weer testen. Hoewel alle waardes verbeterd waren, waren sommige nog steeds te laag. Esther is daarom na haar deelname door blijven gaan met Apexx01. “Nu geeft het me meer energie, minder spiertrekkingen, en een betere doorbloeding. Ik heb minder last van zware hoofdpijnen, een betere stoelgang, en een beter herstel. Ik ben blij met alle kleine dingen die vooruitgang brengen en mijn leven iets meer kwaliteit geven. Het is geen geneesmiddel en niet alle klachten zijn weg, maar ik ben nu al blij met deze verbeteringen. Ik hoop dat ook mijn cognitieve toestand nog zal verbeteren. Ik ben zeer blij verrast met de toename in energie. Hierdoor kan ik meer dingen ondernemen zoals naar een verjaardag gaan, wat langer lopen, of een keer een terrasje pakken.” Esther voegt hier uiteindelijk nog aan toe: “Mijn doel is om weer volop van het leven te genieten, zoals ik dat altijd deed.”
Apexx01’s missie
Onze missie is om de wereld gelukkiger en gezonder te maken. Iedereen verdient het om zichzelf op zijn best te voelen! Daarom hebben we ons gericht op een eenvoudige maar effectieve manier om de gezondheid en het welzijn te ondersteunen. Het belangrijkste element van Apexx01 is het activeren van de mitochondriën: de kleine ‘energiefabriekjes’ in onze cellen die verantwoordelijk zijn voor het produceren van energie. Door de mitochondriale functie te optimaliseren, kunnen we onze energieniveaus verhogen, onze mentale helderheid verbeteren en onze algehele gezondheid ondersteunen.
Keywords: vaccinatieschade, Long-COVID, COVID-19, mitochondriën, Apexx01.